Schelpen.

In 1999 bezochten we in Frankrijk, om precies te zijn in Saint-Etienne-le-Molard, een "salle de rocailles" in CHATEAU DE LA BASTIE. Een schelpenzaal dus en zo'n met keitjes, kristallen, steentjes, schelpen en stalactieten aangeklede ruimte werd in de zestiende eeuw grot genoemd. Ik las toen in een folder dat er een bescheiden 19de-eeuwse schelpengrot met watervalletjes, gebouwd als volière, is te bezichtigen in Paleis Het Loo in Apeldoorn maar dat er bij KASTEEL ROSENDAEL, in Rozendaal, een schelpengalerij is te zien. Nou dat wilden we natuurlijk wel ( zo snel mogelijk haha ) eens gaan bekijken. Afgelopen vrijdag zijn we er geweest met de kleinkinderen. Al was de schelpengalerij niet zo spectaculair dan in Frankrijk, toch was het een leuke middag. Schitterend weer, pick-nicken in het park, rondleiding in het kasteel ( die ook voor kinderen leuk gedaan werd ) en natuurlijk de "Bedriegertjes" want wat is er leuker dan dat er "onverwacht" tijdens het wandelen ineens water uit de stenen omhoog spuit. Dan blijf je toch op en neer lopen !!!

Concentratie.

Dochter en schoonzoon waren lekker het weekend samen weg en de kleinkinderen logeerden bij ons. Gistermiddag wou haar broer graag de Formule 1 race kijken en opa graag de Giro, nou dat kon alle twee. Kleinzoon nestelde zich lekker in ons bed om daar te kijken en opa op de bank. En wat zouden wij ( kleindochter en oma ) kunnen doen ? Dat was helemaal niet zo moeilijk want Bo knutselt nogal graag en ik vroeg of ze misschien zin had om ook eens een mandala te leggen. Dat had ze en dus gingen we de tuin in om wat te verzamelen en dit was het resultaat. Helemaal haar eigen idee want dat is Bo ten voeten uit. "Mijn hoofd zit boordevol ideeën" zegt ze altijd. De mandala was voor mama en die vond hem schitterend. 

Déjà vu..........

..........nou, bijna dan. Ik waande me vandaag een beetje in Frankrijk. Ontelbare keren fietsten we daar langs de velden vol prachtige zonnebloemen waar ik dan enorm van kan genieten. Nu staat hier in plaats van de zonnebloem het koolzaad in volle bloei, maar toch kreeg ik hetzelfde gevoel. De zon scheen, ik moest zelfs een beetje klimmen en dalen ( maar echt een héél héél klein beetje hoor ) ik vond het schitterend. Toen ik daar beneden de bocht omging leek het in eerste instantie of iemand daar een hele rij cadeautjes had neergezet maar het bleken bijenkasten te zijn. Zag er wel vrolijk uit en ik heb bij thuiskomst even op het w.w.w gekeken en zag dat ze van een imkerij van de Veluwe kwamen. Ik wou een link leggen naar het bedrijf maar dat ging niet, kreeg steeds een kader te zien met de tekst dat vandaag de zondagsrust wordt gerespecteerd.

1000 en 2000 km.

Ergens in maart hadden we de eerste 1000 fiets kilometers in dit jaar op onze teller staan. En hoe gek het ook klinkt, we hadden dat nog steeds niet gevierd. Maar gisteren wel hoor, eerst een flink eind gefietst en tussen de middag genoten we HIER , buiten in de zon, van een mini-high-tea. Het gedicht stond op de route die we in maart maar ook gisteren hebben gefietst. Vond het wel toepasselijk "Brabant ge veraanderd" dat is zeker zo, niets blijft hetzelfde, behalve de Brabantse gemoedelijkheid en het lekkere eten.
Toen we gisteren thuis waren en onze kilometers van die dag noteerden ( en optelden ) zagen we dat we de 2000 km die dag net ( met 2 km ) hadden overschreden. Haha, tijd voor weer een traktatie en nu zouden we er niet zo lang mee wachten. Prachtig weer om de STERKE DIJKENROUTE te gaan fietsen. Mooie route vind ik en zeker nu met de prachtig groene bermen, het koolzaad, fluitenkruid, boterbloemen en nu ook al margrieten zagen we. Er zijn verschillende bezienswaardigheden onderweg waaronder dit peilhuisje met peilschrijver in Herwijnen. Het is het enige bewaard en in tact gebleven peilschrijverstation in Nederland. Rondom 1900 waren er zo'n honderdvijftig. Kleine, markante gebouwtjes aan de buitenkant van de dijk van waaruit soms elk uur, soms een keer per dag de beweging van het water werd gemeten. Al die huisjes maakten deel uit van een samenhangend waterkundig peilmeetnet over heel Nederland. Dit peilhuisje werd in 1874 gebouwd en is tot 1 april 1989 in gebruik geweest, Toen nam de computer het over.
In het peilhuisje staat een peilschrijver. Een instrument verrassend van eenvoud. De techniek dateert uit 1926, de laatste keer dat het instrument werd aangepast. Mochten ooit de computers uitvallen, dan kan de peilschrijver in Herwijnen de metingen onmiddellijk overnemen. De peilschrijver is geplaatst op een gemetselde put die in open verbinding staat met de rivier de Waal. In de put drijft een vlotter die op en neer gaat met het water in de rivier. De vlotter is met een onverwoestbare draad via een wiel gekoppeld aan de peilschrijver. Het wiel is via een tandrad verbonden met een liniaal waarop de waterstand kan worden afgelezen. De liniaal is voorzien van een pen. De pen schrijft de bewegingen van het water op een blad papier dat op een trommel is gespannen. Een opwindbare klok registreert de tijd en zorgt voor de aandrijving van het instrument. Ingenieus !
De informatie haalde ik uit een folder die bij het huisje hing.
En onszelf trakteren deden we HIER, nee we lieten er nu geen gras over groeien.

Mandala 5.

Voordat de bolletjes van de blauwe druifjes definitief de grond ingingen zag ik dat er ook daar een mooie mandala mee te maken viel. De super kleine bolletjes die het middelpunt vormen zijn de knopjes van de Viburnum plicatum "Watanabe". De groene blaadjes zijn ook van die struik evenals de bloemen die aan de buitenkant tussen de wortels liggen. Rondom het middelpunt liggen de bloemknoppen van de Choisya "Aztec Pearl" ( Oranjebloesem ) die je op de rechter foto ziet. De kleine groene dingen die je tussen de bolletjes ziet liggen zijn de zijn de zaadjes van de blauwe druifjes die aan de plant blijven hangen na de bloei. Ik vind het fascineren dat je met zo weinig materiaal toch iets moois kunt creëren.